Qiraat Shadhdhah dalam Istinbat Ahkam Mazhab Hanafi dan Shafii

Qiraat Shadhdhah in Deriving Legal Rulings of the Hanafi and Shafii Schools of Jurisprudence

Abstract

Qiraat Shadhdhah is a recitation that does not meet the standards and criteria agreed upon by Islamic scholars. This type of recitation does not fulfill any or all of the three criteria for accepting Qiraat Mutawatirah, namely a valid chain of transmission (sanad), conformity with Arabic language rules, and conformity with one of the 'Uthmani codices. Although this recitation is not recognised as the Quran, its acceptance as one of the sources for legal reasoning in fiqh issues is a subject of dispute and debate among fiqh mazhab. Therefore, this article discussed the status and role of Qiraat Shadhdhah in legal reasoning in fiqh. This study focuses on the opinions of the Hanafi and Shafii schools only. The research uses a qualitative method, while data collection is conducted through a literature review. The study found that Qiraat Shadhdhah is an essential source in the legal reasoning of fiqh scholars when determining the ruling on a matter. This importance is evident when some narrations of Qiraat Shadhdhah are still used in fiqh scholars' discussions, even though those recitations have been abrogated.

Qiraat Shadhdhah ialah qiraat yang tidak memenuhi piawaian dan syarat-syarat yang telah disepakati oleh para ilmuan Islam. Qiraat jenis ini tidak melengkapi salah satu ataupun ketiga-tiga syarat penerimaan Qiraat Mutawatirah iaitu sanad yang sahih, bertepatan dengan kaedah Bahasa Arab dan bertepatan dengan salah satu masahif ‘Uthmani. Walaupun qiraat ini tidak diiktiraf sebagai al-Quran, namun penerimaannya sebagai salah satu sumber pengeluaran hukum dalam permasalahan fiqh menjadi pertikaian dan perdebatan dalam mazhab-mazhab fiqh. Justeru artikel ini akan membincangkan kedudukan dan peranan Qiraat Shadhdhah dalam penghujahan hukum fiqh. Kajian ini difokuskan kepada pendapat daripada mazhab Hanafi dan Shafii sahaja. Kajian ini menggunakan metode kualitatif manakala pengumpulan data pula dijalankan menerusi kaedah kepustakaan. Hasil kajian mendapati Qiraat Shadhdhah merupakan sumber penting dalam penghujahan sarjana fiqh dalam menentukan hukum sesuatu perkara. Kepentingan ini jelas dapat dilihat apabila sesetengah riwayat Qiraat Shadhdhah masih digunakan dalam perbahasan sarjana fiqh walaupun qiraat tersebut telah dimansuhkan bacaannya.